Telefon zaufania dla dzieci i młodzieży
Z tego tekstu dowiesz się:
Terapia, zwana również psychoterapią, to proces, który polega na serii spotkań z terapeutą. Ich celem jest pomoc w radzeniu sobie z trudnościami oraz zmniejszenie nieprzyjemnych objawów przeżywanych na co dzień, takich jak: zdenerwowanie w sytuacjach społecznych, brak motywacji, przygnębienie, problemy ze snem i wiele innych. Terapia służy również leczeniu zaburzeń psychicznych.
Na temat leczenia terapeutycznego powstało wiele szkodliwych mitów. Część z nich wzięła się z niewiedzy dotyczącej możliwości i zakresu działania wybranego specjalisty oraz całego procesu terapii. Żebyś mógł_a_o zrozumieć, kto najlepiej pomoże Ci uporać się ze swoimi problemami, dowiedz się, czym zajmują się specjaliści zajmujący się zdrowiem psychicznym.
Do psychologa (np. szkolnego) warto wybrać się, gdy chcesz porozmawiać o problemach codziennego życia, potrzebujesz doraźnego wsparcia w kryzysie. Psycholog pomoże też w wybraniu ewentualnej ścieżki dalszego leczenia i pokieruje do innych specjalistów, takich jak psychoterapeuta lub psychiatra.
Psychoterapeuta pracuje długofalowo i w trakcie procesu może pomóc Ci lepiej zrozumieć siebie i swoje emocje oraz mechanizmy negatywnie wpływające na Twoje życie. Do psychoterapeuty warto udać się z problemem depresji, zaburzeń lękowych, uzależnień, trudnych doświadczeń życiowych, odczuwanego napięcia, cierpienia. Skierowanie na wizytę można otrzymać od lekarza pierwszego kontaktu, za zgodą opiekuna.
Psychiatra to lekarz medycyny. Zajmuje się leczeniem osób, które zmagają się ze zaburzeniem funkcjonowania, przejawiają nasilone objawy choroby (lub w jej wyniku stają się niebezpieczne dla siebie i otoczenia), chcą rzetelnej diagnozy swoich trudności (np. związanych z problemami w koncentracji uwagi, dużymi wahaniami nastroju, dysforią płci). Problemy, z jakimi należy zgłosić się po pomoc do psychiatry to np. autoagresja, depresja, mania (stan dużego pobudzenia, ekscytacji, niezrozumiałego przypływu energii i pomysłów na działania, brak odczuwania łaknienia i senności), myśli i próby samobójcze, objawy wytwórcze (osobie wydaje się, że widzi, słyszy, czuje zapachy, obserwuje rzeczy, których nikt inny nie dostrzega; ma przekonanie o swojej znaczącej roli, misji dziejowej, jest przekonana, że grozi jej wyjątkowe niebezpieczeństwo, np. jest ścigana przez nieistniejących złoczyńców). Na wizytę do psychiatry nie potrzeba skierowania, jednak wymagana jest zgoda opiekuna. W sytuacji zagrożenia zdrowia i życia oraz przy znacznym nasileniu niepokojących objawów należy udać się do najbliższego szpitalnego oddziału ratunkowego przy szpitalu psychiatrycznym (w przypadku nastolatków najlepiej szpitalu psychiatrycznym z oddziałem dla dzieci i młodzieży).
Ani psycholog, ani psychoterapeuta nie mogą przepisywać leków. Może to zrobić jedynie psychiatra.
W zależności od problemu, z którym się mierzysz i towarzyszących mu objawów, możesz zostać skierowany na jedną z trzech rodzajów terapii.
Terapia indywidualna – w jej ramach pracujesz indywidualnie, bezpośrednio ze swoim terapeutą. Nauczysz się na niej rozpoznawać i nazywać swoje problemy, a także błędne, utrudniające funkcjonowanie schematy myślowe. Nauczysz się też nowych sposobów funkcjonowania i radzenia sobie z trudnymi emocjami. Przebieg terapii zależeć będzie od wybranego wspólnie z terapeutą nurtu.
Terapia grupowa – spotykają się na niej osoby w podobnym wieku, doświadczające podobnych trudności i pracują wspólnie z terapeutą. Jej celem jest m.in. poprawa stosunków z rówieśnikami, nauka zdolności komunikowania się i tworzenia relacji, zrozumienie mechanizmów uzależnienia i pomoc w wyjściu z nałogu. Wiele osób obawia się mówić o swoich problemach przy innych osobach, warto jednak wiedzieć, że terapia grupowa w wielu przypadkach może być bardzo pomocna i dawać efekt leczący, którego nie uzyska się w terapii indywidualnej.
Terapia rodzinna – biorą w niej udział wybrani członkowie rodziny. Zalecana jest w trudnej sytuacji rodzinnej, mogącej prowadzić do powstania i utrzymywania się objawów zaburzeń u dziecka. Trzeba pamiętać, że zgłoszenie się na terapię rodzinną nie jest „przyznaniem, że z naszą rodziną coś jest nie tak”. To bardzo mądra decyzja, by zadbać o wszystkich członków systemu rodzinnego, którzy wzajemnie na siebie wpływają i by wspólnie stawić czoła problemom, jakie mogą zdarzyć się w każdym domu.
Jeśli jesteś niepełnoletni, nie możesz rozpocząć terapii bez zgody rodziców. Opiekunowie uczestniczą w pierwszym spotkaniu i mogą być proszeni o obecność na sesji terapeutycznej raz na jakiś czas. Jednak co do zasady to, co powiedziane w gabinecie, pozostaje w gabinecie. Terapeuta będzie lojalny w stosunku do Ciebie i nie zdradzi opiekunom Twoich sekretów.
Od zasady poufności są wyjątki. Terapeuta ma obowiązek zainterweniować (powiadomić rodziców lub opiekunów, a jeśli trzeba – odpowiednie służby), gdyby zagrożone było Twoje życie lub zdrowie, gdyby dowiedział się o poważnym przestępstwie przeciwko zdrowiu, życiu, wolności.
Podczas pierwszej wizyty najważniejszym zadaniem psychologa jest zebranie informacji od Ciebie i Twoich opiekunów, a także zapoznanie się z trudnościami i występującymi problemami. Na ich podstawie specjalista będzie mógł ustalić plan pomocy/leczenia. Wizyty trwają średnio 50 minut i odbywają się w cyklach (zwykle cotygodniowych). Trudno jednoznacznie określić długość trwania całej terapii, zależy to od wielu czynników, m.in. stopnia występujących trudności, Twojej chęci współpracy i otwarcia, jak również środowiska, które Cię otacza. Czasem wystarczy kilka spotkań, a czasem trzeba przygotować się na dłuższy proces. Terapeuta po pierwszych spotkaniach ustali zasady, prawa i obowiązki obowiązujące Was podczas terapii i zawiąże z Tobą tym samym umowę.
W terapii nie chodzi o to, żeby się „wygadać”, tylko żeby siebie zrozumieć. Terapeuta jest w tym przypadku osobą, która pomaga w całym procesie, poprzez zadawanie odpowiednich pytań, nazywanie uczuć i tłumaczenie procesów oraz zachowań. Terapia to nie „rozgrywka”, tylko rozmowa, która odpowiednio prowadzona i moderowana może wpłynąć na zmianę Twoich przekonań. Terapeuta nie jest w tym procesie „biernym słuchaczem” tylko partnerem.
Nie tylko. Psychoterapia skierowana jest w głównej mierze do osób, które potrzebują wsparcia, przechodzą przez kryzys lub mają trudności w uporaniu się z własnymi emocjami. Leczenie zdrowia psychicznego jest takim samym działaniem, jak leczenie chorych zębów u stomatologa czy trądziku u dermatologa.
Jedna z ogólnie uznanych zasad w psychoterapii mówi o tym, że psychoterapeuci powinni powstrzymywać się od dawania rad. Nie dlatego, że w samych radach jest coś złego, tylko dlatego, że terapeuta nigdy nie będzie miał pełnego obrazu Twojej sytuacji. To Ty sama_o najlepiej znasz siebie, a jeśli czujesz się w związku z tym niepewnie, terapeuta pomoże Ci do tej wiedzy dotrzeć, poznać siebie i poważnie potraktować swoje uczucia i intuicję.
Gabinet terapeutyczny to bezpieczne miejsce, w którym możesz podzielić się swoimi lękami, obawami, dręczącymi myślami, a terapeuta to osoba, której możesz zaufać i która z założenia będzie po Twojej stronie. Psycholodzy i psychoterapeuci potrafią skutecznie zostawić swoje osądy i skupić się na tym, czego aktualnie potrzebujesz.
Psychoterapia to nie powód do wstydu, a forma dbania o swoje zdrowie, oraz szansa na prowadzenie bardziej satysfakcjonującego życia. W gruncie rzeczy decyzja o podjęciu leczenia rzeczy wymaga dużej siły i odwagi!
Masz problem i nie wiesz, gdzie się zwrócić? Tu znajdziesz wszystkie ważne numery pomocowe.
Szukasz eksperta, psychologa, psychiatry? Tu znajdziesz listę miejsc, gdzie otrzymasz bezpłatną pomoc.
Podejrzewasz, że ktoś ma problemy ze zdrowiem psychicznym? Tu znajdziesz 6 prostych kroków, które pokazują, jak zareagować.
Niniejsza strona używa plików cookies w celu optymalizacji korzystania ze strony internetowej, w celach statystycznych oraz popularyzacji strony za pomocą serwisów społecznościowych. Warunki przechowywania plików cookies możesz określić w przeglądarce internetowej.