Telefon zaufania dla dzieci i młodzieży
Z tego tekstu dowiesz się:
Alarmujące, niepokojące myśli to te, które zaczynają być intensywne, częste, uporczywe, nawracające i których ciężko pozbyć się z głowy. Osoba, która się z nimi mierzy, czuje się niepotrzebna i nieważna. Odczuwa ból emocjonalny, przerażenie, poczucie beznadziei, a często też winy. To nagromadzenie negatywnych i trudnych emocji często prowadzi do stanu, w którym człowiek nie widzi przed sobą żadnych perspektyw i możliwości ratunku. Jednym słowem “ma dość”.
Większość ludzi w ciągu swojego życia doświadcza sporadycznie przelotnych myśli rezygnacyjnych tego rodzaju i pod warunkiem że zdarzają się one rzadko i szybko mijają — nie ma w tym nic niepokojącego. Jeśli jednak zdarzają się często, są uporczywe i utrzymują się dłużej, mogą być sygnałem depresji lub innych zaburzeń psychicznych. A z czasem, przekształcić się w myśli samobójcze.
Myśli rezygnacyjne, które z czasem mogą przekształcić się w myśli samobójcze, mogą pojawić się na każdym etapie naszego życia i dotyczą każdej grupy wiekowej. Dla wielu osób są wyrazem chęci ucieczki od nawarstwiających się problemów, często są też wołaniem o pomoc. Takie myśli często są wywołane przez poczucie izolacji, problemy z odnalezieniem się w grupie rówieśników, braku akceptacji środowiska, na którym nam zależy albo przez traumatyczne, trudne przeżycia. Często, uporczywe myśli rezygnacyjne są objawem towarzyszącym depresji.
Warto uważać na siebie i swoje emocje i być wyczulonym na objawy zwiastujące początek depresji. Należą do nich m.in.: zmiany nastroju, częste przeżywanie przygnębienia, brak radości czy utrata zainteresowań. W wielu przypadkach depresja może też zwiększyć apetyt, podnieść poziom przeżywanej złości, wywoływać bezsenność czy zmęczenie.
Jeśli obserwujesz u siebie kłopoty ze snem lub kłopoty z apetytem, przez dłuższy czas nic nie sprawia Ci radości i na nic nie masz ochoty, odczuwasz przygnębienie i smutek, porozmawiaj o tym z kimś, komu ufasz. Nie zostawaj z tym sam/-a/-e i szukaj wsparcia u innych osób, mów otwarcie o swoich uczuciach, nie kryj ich, nie udawaj. To ważne, gdyż wskazane odczucia mogą być objawami depresji – choroby, w której często pojawiają się myśli o odebraniu sobie życia.
Zachęcamy Cię do świadomej samoobserwacji i wychwycenia momentu, w którym Twój obniżony nastrój staje się dokuczliwy. A wtedy do natychmiastowego zaalarmowania bliskich osób, udania się do psychologa szkolnego czy nauczyciela. Im wcześniej zauważysz objawy depresji i otrzymasz wsparcie, tym większa szansa, że nie dopuścisz do rozwoju choroby, a tym samym zdołasz uniknąć pojawienia się lub zwiększenia częstości występowania myśli samobójczych.
Pamiętaj, że depresja jest chorobą, którą można skutecznie leczyć. Poproszenie o pomoc nie jest przejawem słabości, a udanie się do psychologa czy terapeuty, nie jest powodem do wstydu.
Jeśli uczucie głębokiego smutku, zniechęcenia i poddania przerodziły się w myśli o zniknięciu, wycofaniu się, utracie sensu życia czy jego końcu, jeśli wizualizujesz sobie zakończenie własnego życia i snujesz związane z tym plany, koniecznie powiedz o tym zaufanej osobie dorosłej. Możesz zwrócić się o pomoc do rodzica (opiekuna), nauczyciela lub do psychologa szkolnego.
Jeśli wykluczasz takie rozwiązanie, możesz skorzystać z pomocy wybranej infolinii pomocowej. Uwierz, że nawet nieznana Ci osoba będzie potrafiła Ci pomóc. Jest wiele metod i rozwiązań, które mogą pomóc w przezwyciężeniu stanu, w którym się znajdujesz. Daj szansę sobie pomóc i pozwól się sobą zaopiekować. Poczujesz ulgę.
Pamiętaj, że w przypadku występowania myśli samobójczych trzeba pilnie zgłosić się do specjalisty psychiatrii, który w profesjonalny i ludzki sposób zajmie się problemem.
Jeśli ktoś z Twoich kolegów, koleżanek, osób koleżeńskich mówi o swoim myślach, lub planach samobójczych, powiedz o tym zaufanej osobie dorosłej – wychowawcy, nauczycielowi, szkolnemu psychologowi, trenerowi, sąsiadce czy swojemu rodzicowi. Twoją odpowiednią reakcją powinno być jak najszybsze włączenie kogoś dorosłego – kogoś, do kogo masz zaufanie, kto zachowa spokój, kto porozmawia i odpowiednio pokieruje dalszym procesem. Kogoś, kto potraktuje sytuację poważnie. Nikt nie oczekuje i nie może wymagać, że weźmiesz na siebie odpowiedzialność za życie lub zdrowie takiej osoby, ale pamiętaj, że stanowi ona dla siebie samej duże zagrożenie.
Warto pamiętać!
Szukanie pomocy dla osoby planującej odebrać sobie życie nie jest zdradą jej zaufania, tylko interwencją ratującą życie.
Tekst powstał przy współpracy z Fundacją Zobacz JESTEM
Masz problem i nie wiesz, gdzie się zwrócić? Tu znajdziesz wszystkie ważne numery pomocowe.
Szukasz eksperta, psychologa, psychiatry? Tu znajdziesz listę miejsc, gdzie otrzymasz bezpłatną pomoc.
Podejrzewasz, że ktoś ma problemy ze zdrowiem psychicznym? Tu znajdziesz 6 prostych kroków, które pokazują, jak zareagować.
Niniejsza strona używa plików cookies w celu optymalizacji korzystania ze strony internetowej, w celach statystycznych oraz popularyzacji strony za pomocą serwisów społecznościowych. Warunki przechowywania plików cookies możesz określić w przeglądarce internetowej.
