Udostępnij artykuł:

Filary dobrej rozmowy [wideo]

Nie wiesz, jak dotrzeć do swojego dziecka, nic o nim nie wiesz, Wasze rozmowy są powierzchowne, napięte i sprowadzają się do rozliczania z obowiązków? Posłuchaj wskazówek edukatorki rodzicielskiej, na temat tego, czego potrzebuje rodzic i dziecko, żeby między nimi była bliskość i pojawiało się porozumienie.

Z wideo (oraz poniższego tekstu) dowiesz się:

  • na czym polega dobra rozmowa;
  • kiedy i jak rozmawiać;
  • jak słuchać;
  • co pomaga we wzajemnym zrozumieniu.

Dobra rozmowa

Dobra rozmowa to taka, w której obie strony czują się ważne i wysłuchane. Nie musi być ona pozbawiona silnych emocji czy konfliktów – te również są istotną częścią wzajemnych relacji. Kluczowe jest, aby pomieścić zarówno łatwe, jak i trudne tematy, dając sobie nawzajem przestrzeń na wyrażenie uczuć. Rozmowa, w której obie strony mogą się otwarcie wyrazić, przyczynia się do budowania poczucia komfortu i bezpieczeństwa.

Kiedy i jak rozmawiać

Komunikacja z dzieckiem powinna być przemyślana — warto rozmawiać, gdy jesteśmy ciekawi jego doświadczeń, chcemy się czegoś dowiedzieć, ustalić zasady, czy podzielić się obserwacjami. Ważne, aby wybierać odpowiedni moment, kiedy zarówno rodzic, jak i dziecko są otwarci na dialog i mają czas na rozmowę bez pośpiechu. To także czas na wyrażanie przeprosin, podziękowań, wyjaśnianie nieporozumień i próby zrozumienia perspektywy dziecka.

Jak słuchać

Słuchanie to fundament dobrej rozmowy. Najpierw posłuchaj, potem mów. Pozwól dziecku mówić, parafrazując jego wypowiedzi, aby upewnić się, że zostało zrozumiane, zamiast wprowadzać własne interpretacje. Parafrazowanie to ujmowanie wypowiedzi rozmówcy własnymi słowami – ważne, by robić to z taktownie, z szacunkiem i ciekawości, np. “Aha, czyli według ciebie ona nie zrobiła tego specjalnie? I uważasz, że niesprawiedliwie dostała uwagę od nauczyciela?”. Modeluj rozmowę, w której obie strony mają przestrzeń, żeby się wypowiedzieć i usłyszeć. Ważne, aby słuchać bez przerywania i pouczania – to wyraz szacunku. Nawet jeśli nasze zdania są odmienne, aktywne słuchanie nie oznacza zgody, lecz gotowość do zrozumienia. Pamiętaj też, że cisza również jest elementem dobrej rozmowy

Wzajemne zrozumienie

Wzajemne zrozumienie opiera się na akceptacji i nazwaniu wszystkich, również tych trudnych emocji, które pojawiają się w rozmowie. Mówienie o własnych uczuciach i zachęcanie dziecka do wyrażania swoich jest kluczowe. Zamiast mówić ogólnikowo „Martwię się o ciebie”, konkretyzuj swoje uczucia: „Czuję strach, kiedy…”. Ważne jest również, aby nie umniejszać emocji dziecka, lecz je zauważać i doceniać. Pytania takie jak „Co o tym myślisz?” czy „Jak się z tym czujesz?” pomagają w budowaniu otwartości i zaufania.

*

O tym, jak prowadzić dobre rozmowy z dziećmi i jak modelować zdrowe nawyki komunikacyjne, opowiada Renata Karolczuk, konsultantka rodzicielska, nauczycielka, tutorka, trenerka, edukatorka, ekspertka Parenteen.pl.

Zobacz nagranie „Filary dobrej rozmowy”

Nagranie powstało we współpracy z Parenteen.pl. 

Powiązane tematy

Szukam pomocy: